Zondagavond komt sinan al wenend naar beneden, ik vraag hem: wat is er jongen? Wel mama, ik ben zo verdrietig omdat ik me al 2 jaar zo stoer voordoe en ik geen verbinding meer voel met mijn kleine sinan en mijn ❤. Ik deed dit om mezelf te beschermen om niet gekwetst te worden, maar nu

‘S morgens als ik opsta dan begin ik met mijn positieve liedjes : i love my life, laat de zon in je hart,… we zingen het uit volle borst en de papa die vind het er wat over 😂. Nu zeg ik altijd tegen mezelf en de kindjes dat ze een eigen kindje hebben waar ze