Zondagavond komt sinan al wenend naar beneden, ik vraag hem: wat is er jongen? Wel mama, ik ben zo verdrietig omdat ik me al 2 jaar zo stoer voordoe en ik geen verbinding meer voel met mijn kleine sinan en mijn ❤. Ik deed dit om mezelf te beschermen om niet gekwetst te worden, maar nu

‘S morgens als ik opsta dan begin ik met mijn positieve liedjes : i love my life, laat de zon in je hart,… we zingen het uit volle borst en de papa die vind het er wat over ????. Nu zeg ik altijd tegen mezelf en de kindjes dat ze een eigen kindje hebben waar ze